Możliwe skutki uboczne terapii medyczną marihuaną

Medyczna marihuana coraz częściej wykorzystywana jest w terapiach pacjentów. Jej potencjał leczniczy został udowodniony w wielu badaniach naukowych, ale wciąż również jest tematem szeroko zakrojonych testów. Wyniki dają nadzieję szczególnie tym pacjentom, u których tradycyjne metody leczenia okazały się nieskuteczne, lub wywoływały dokuczliwe działania niepożądane. Jednak jak każdy lek, marihuana medyczna może również powodować skutki uboczne, a jej wykorzystywanie przez pacjentów wiąże się z pewnym ryzykiem, szczególnie w przypadku długotrwałego stosowania. Dowiedz się, jakie dolegliwości może wywoływać. Kto nie powinien z niej korzystać i jak zminimalizować ryzyko skutków ubocznych po marihuanie medycznej?

Jakie efekty daje leczenie medyczną marihuaną?

Leczenie medyczną marihuaną, oparte na stosowaniu suszu konopnego lub preparatów zawierających ekstrakty, staje się coraz częściej wykorzystywaną metodą w terapii wielu schorzeń. Ze względu na potencjał rośliny i właściwości wynikające z zawartości aktywnych związków, takich jak THC, CBD czy terpeny, terapia może przynosić znaczące korzyści w łagodzeniu wielu dokuczliwych objawów i leczeniu różnorodnych problemów zdrowotnych. Wśród najważniejszych efektów leczenia terapeutycznych medycznej marihuany można wyróżnić:

• działanie przeciwbólowe – znajduje zastosowanie w leczeniu bólu wynikającego z wielu przyczyn, w tym stwardnienia rozsianego, neuropatii czy nowotworów,
• redukcję stanów zapalnych – pomocna w leczeniu chorób autoimmunologicznych i zapalnych,
• zmniejszenie częstotliwości i intensywności ataków epileptycznych – obiecujące wyniki u pacjentów, u których tradycyjne metody leczenia nie przynoszą oczekiwanych efektów,
• łagodzenie objawów chemioterapii – przede wszystkim nudności, wymiotów i utraty apetytu,
• poprawę apetytu i redukcję utraty wagi – szczególnie istotne znaczenie w przypadku chorób wyniszczających, takich jak AIDS czy anoreksja,
• łagodzenie objawów niektórych zaburzeń i problemów psychicznych – może zmniejszać nasilenie objawów, np. redukując poziom lęku i poprawiając jakość snu,
• zmniejszenie spastyczności mięśniowej – szczególne znaczenie w kontekście schorzeń neurologicznych, takich jak np. stwardnienie rozsiane.

Należy podkreślić, że reakcja na terapię medyczną marihuaną może być zmienna i zależy od wielu czynników, w tym od specyfiki schorzenia, dawkowania oraz indywidualnej reakcji organizmu pacjenta. Dlatego decyzja o włączeniu marihuany medycznej do planu leczenia powinna być zawsze konsultowana z wykwalifikowanym specjalistą medycznym, który dokona oceny potencjalnych korzyści i ryzyka związanego z taką terapią, mając na uwadze przeciwwskazania i możliwe interakcje z innymi przyjmowanymi lekami.

Czy stosowanie marihuany medycznej może dać działania niepożądane?

Stosowanie marihuany medycznej, mimo licznych korzyści terapeutycznych, może wiązać się również z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych. Potencjalne efekty uboczne są zróżnicowane i mogą zależeć od dawki, częstotliwości stosowania, indywidualnej wrażliwości pacjenta oraz formy przyjmowanego preparatu (np. susz konopny, aerozol, czopki, kapsułki). Niepożądane rezultaty działania wiążą się przede wszystkim z zawartością THC w produkcie i możliwością wywoływania efektów psychoaktywnych. Zaburzenia koordynacji ruchowej, koncentracji, czy zmiany percepcji wykluczają możliwość podejmowania czynności wymagających dużego skupienia, lub obsługi niektórych urządzeń, dlatego pacjenci pod wpływem preparatów zawierających THC nie mogą np. prowadzić pojazdów (jest to niezgodne z obowiązującym prawem).

Warto zaznaczyć, że ryzyko występowania różnorodnych działań niepożądanych jest wyższe w przypadku nadużywania produktów lub przy nieprawidłowym doborze dawki. Dlatego kluczowe jest, aby terapia była prowadzona pod ścisłym nadzorem specjalisty, który może odpowiednio dostosować dawkowanie i formę preparatu do indywidualnych potrzeb i stanu zdrowia pacjenta, minimalizując ryzyko wystąpienia niepożądanych efektów.

Marihuana medyczna – skutki uboczne terapii

Podobnie jak każdy lek, medyczna marihuana może powodować skutki uboczne. Krótkotrwałe stosowanie preparatów zawierających stosunkowo wysokie dawki THC może wiązać się z wystąpieniem przejściowych problemów, takich jak zmęczenie, suchość w ustach, zawroty głowy, zmiany nastroju, problemy z koncentracją, czy zwiększenie apetytu. Natomiast w przypadku długotrwałej terapii pacjenci powinni mieć świadomość wystąpienia nieco poważniejszych skutków ubocznych, które mogą obejmować problemy z funkcjonowaniem poznawczym, bezsenność, niepokój i rozdrażnienie, problemy ze skórą, a także ryzyko uzależnienia. Niekiedy również stosowanie marihuany leczniczej przynosi odwrotny skutek od pożądanego, np. w przypadku hamowania nudności, redukowania lęków, czy leczenia bezsenności. Zdarza się, że pacjenci odczuwają ich nasilenie zamiast złagodzenia. Reakcje organizmu mogą być łagodne, lub bardziej poważne, zależnie od wielu czynników, takich jak dawka, rodzaj marihuany leczniczej i indywidualna reakcja pacjenta.

Skutki uboczne długotrwałego stosowania medycznej marihuany

Długotrwałe stosowanie medycznej marihuany, szczególnie w większych dawkach, zwiększa ryzyko wystąpienia skutków ubocznych. Wśród najczęściej obserwowanych wymienia się m.in.:

• upośledzenie pamięci krótkotrwałej, co może wpływać na zdolności uczenia się i codzienne funkcjonowanie,
• zaburzenia koncentracji oraz koordynacji ruchowej, które mogą zwiększać ryzyko wypadków w codziennym życiu,
• problemy związane ze zdrowiem psychicznym, takie jak zwiększony poziom lęku, wahania nastroju, ataki paniki czy zaburzenia snu,
• zwiększoną tolerancję na składniki aktywne marihuany, co może skutkować potrzebą zwiększania dawek, aby osiągnąć te same efekty terapeutyczne,
• wzrost masy ciała, wynikający ze zwiększenia apetytu.

Należy również pamiętać, że ze względu na układ oddechowy susz medycznej marihuany powinien być waporyzowany, a nie palony. To pozwala uniknąć negatywnego wpływu na płuca.

Wpływ medycznej marihuany na funkcje poznawcze

Upośledzenie funkcji poznawczych to jeden z możliwych skutków ubocznych stosowania marihuany medycznej, występujące głównie u pacjentów długotrwale korzystających z terapii. Zawarte w roślinie substancje aktywne, szczególnie tetrahydrokannabinol (THC), mogą wpłynąć na zdolność do koncentracji, pamięć krótkotrwałą, co z kolei może stanowić realny problem w sytuacjach wymagających skupienia uwagi, takich jak prowadzenie pojazdów czy wykonywanie złożonych zadań. U niektórych pacjentów występują również poważne wahania nastroju, euforia, lęk, rozdrażnienie, apatia.

Zaburzenia poznawcze mogą znacząco ograniczać zdolność prawidłowego funkcjonowania pacjenta. Dlatego istotne jest pozostawanie pod stałą opieką specjalistów i informowanie lekarza o wszelkich niepokojących zmianach.

Medyczna marihuana – skutki uboczne stosowania w chorobach przewlekłych

Pacjenci zmagający się z chorobami, których konwencjonalne leczenie przynosi ograniczone efekty, często sięgają po alternatywne terapie, np. medyczną marihuanę. Jednak warto, aby byli świadomi, że chociaż konopie lecznicze mogą przynieść pewne korzyści, ich zastosowanie może wiązać się z ryzykiem skutków ubocznych, lub interakcji z przyjmowanymi lekami. Dlatego zawsze należy skonsultować się z doświadczonym specjalistą. Zaleca się szczególną ostrożność u pacjentów z chorobami krążenia, ponieważ marihuana może powodować zwiększenie częstotliwości akcji serca (tachykardię) oraz skurcze naczyń krwionośnych, co zwiększa ryzyko dla tej grupy pacjentów. Długotrwałe stosowanie marihuany leczniczej wymaga również ostrożności u pacjentów ze skłonnością do kamicy nerkowej.

Ryzyko uzależnienia przy stosowaniu medycznej marihuany

Niezwykle ważnym aspektem, który wiąże się ze skutkami ubocznymi stosowania medycznej marihuany, jest ryzyko uzależnienia. Trzeba jednak podkreślić, że terapia przeprowadzana zgodnie z zaleceniami lekarza znacząco je minimalizuje. Ważne jest, aby lecznicza marihuana pochodziła z pewnego źródła, a odmiana, dawkowanie i częstotliwość korzystania z preparatu była odpowiednio dostosowana do problemu, nasilenia objawów, stanu zdrowia i wieku pacjenta. Uznaje się, że prawidłowo dobrana terapia medyczną marihuaną nie uzależnia fizycznie, ale długotrwałe stosowanie dużych dawek preparatów o wysokiej zawartości THC może spowodować umiarkowane uzależnienie psychiczne.

Warto również pamiętać, że ryzyko uzależnienia jest znacznie większe u osób, które mają w wywiadzie historię uzależnienia od narkotyków lub innych substancji psychoaktywnych (również alkoholu).

Zastosowanie medycznej marihuany – kiedy zdecydowanie nie można jej zapisać pacjentowi?

Medyczna marihuana ma potencjał leczniczy i może przynieść ulgę w przypadku wielu schorzeń. Jednak nie nadaje się do wykorzystania w terapii u każdego pacjenta, nawet jeśli jego schorzenie, lub objawy, stanowią czynnik kwalifikujący do stosowania preparatów zawierających THC i CBD. Dlatego ważne jest, aby korzystanie z wyrobów medycznych zawierających marihuanę odbywało się wyłącznie po konsultacji z lekarzem posiadającym wiedzę z zakresu działania konopii leczniczych, skutków ubocznych i ewentualnych interakcji. Preparaty nie są przeznaczone dla kobiet w ciąży i karmiących piersią. Nie ma odpowiednich regulacji i jednoznacznych wyników badań pozwalających na przepisanie środków zawierających THC w terapii dzieci. Dodatkowo nie zaleca się stosowania suszu konopnego, lub leków zawierających ekstrakty, u pacjentów z niewydolnością nerek, wątroby, układu krążenia, nadciśnieniem tętniczym, schorzeniami naczyń mózgowych, psychozą, schizofrenią lub uzależnieniem od środków psychoaktywnych.

Należy pamiętać, aby zawsze stosować marihuanę medyczną zgodnie z zaleceniami lekarza.

Marihuana medyczna – jak zmniejszyć ryzyko skutków ubocznych?

Stosowanie marihuany medycznej zgodne z zaleceniami lekarza wiąże się z niewielkim ryzykiem wystąpienia poważniejszych skutków ubocznych. Dzięki przestrzeganiu określonych zasad można minimalizować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych i bezpiecznie korzystać z dobroczynnych właściwości substancji aktywnych zawartych w roślinie.

Znaczenie pewnego źródła marihuany medycznej

Konopie, podobnie jak większość roślin, ziół, mogą różnić się pod względem jakości i zawartości składników chemicznych w zależności od tego, jak były uprawiane, przetwarzane i przechowywane. Dlatego niezwykle istotne jest stosowanie marihuany leczniczej z pewnego źródła. Produkt niewiadomego pochodzenia może zawierać niepożądane substancje chemiczne, pestycydy, metale ciężkie lub inne zanieczyszczenia, które mogą być szkodliwe dla zdrowia, przynosząc efekt odwrotny od zamierzonego. Dodatkowo medyczna marihuana z niesprawdzonych źródeł niesie ze sobą ryzyko związane z brakiem kontroli nad jakością i czystością produktu, co może wpływać nie tylko na działania niepożądane, ale również skuteczność terapii.

Wpływ dawkowania marihuany leczniczej na skutki uboczne terapii

Odpowiednie dawkowanie marihuany leczniczej może odgrywać istotną rolę w zarządzaniu skutkami ubocznymi wynikającymi ze stosowania produktu, szczególnie w przypadku długotrwałej terapii. Zależność między dawką a intensywnością niepożądanych efektów została udokumentowana, a zrozumienie tej dynamiki jest niezbędne dla optymalizacji leczenia. Niektóre badania pokazują wysokie dawki THC, głównego psychoaktywnego składnika marihuany, mogą prowadzić do szeregu skutków ubocznych, takich jak zaburzenia koordynacji ruchowej, zawroty głowy, upośledzenie pamięci krótkotrwałej, suchość w ustach, a nawet ataki paniki i zwiększenie niepokoju. Natomiast odpowiednie i precyzyjne dostosowanie dawki może zminimalizować ryzyko wystąpienia tych efektów, pozwalając jednocześnie na uzyskanie pożądanych korzyści terapeutycznych.

Czas trwania terapii marihuaną medyczną a działania niepożądane

Czas trwania terapii marihuaną medyczną jest kolejnym czynnikiem wpływającym na profil bezpieczeństwa leczenia. Długotrwałe korzystanie z preparatów zawierających THC, szczególnie wysokie stężenia, może prowadzić do rozwoju tolerancji i wiązać się z koniecznością zwiększenia dawki w celu uzyskania pożądanego efektu terapeutycznego. Takie działanie zwiększa ryzyko wystąpienia różnorodnych skutków ubocznych, w tym zaburzeń pamięci, problemów z koncentracją, wahań nastroju, a nawet rozwoju uzależnienia.

FAQ

Odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania dotyczące skutków ubocznych po marihuanie medycznej.

Czy długotrwałe stosowanie marihuany medycznej powoduje działania niepożądane?

Długotrwałe stosowanie marihuany medycznej, szczególnie w dużych dawkach, może zwiększać ryzyko wystąpienia skutków ubocznych, takich jak upośledzenie pamięci krótkotrwałej, zaburzenia koncentracji, czy zmian nastroju.

Jakie są skutki uboczne stosowania medycznej marihuany?

Niepożądane objawy w trakcie terapii marihuaną medyczną mogą być różnorodne i zależą od wielu czynników, m.in. dawki, czasu użytkowania preparatu, czy indywidualnych reakcji organizmu. Wśród głównych skutków ubocznych wymienia się m.in. suchość w jamie ustnej, zwiększenie apetytu, osłabienie koordynacji ruchowej, zaburzenia pamięci krótkotrwałej, zawroty głowy, ataki paniki, czy zmniejszenie uwagi.

Czy stosując medyczną marihuanę można mieć zaburzenia koordynacji ruchowej?

Tak, zaburzenia koordynacji ruchowej są jednym z możliwych skutków ubocznych stosowania marihuany medycznej, spowodowanych głównie przez obecność THC.

Jakie mogą być ewentualne skutki uboczne stosowania medycznej marihuany?

Negatywny wpływ terapii marihuaną medyczną zależy w dużej mierze od indywidualnych reakcji pacjenta i dawki preparatu. Zdarza się, że pacjenci nie odczuwają żadnych działań niepożądanych, ale w niektórych przypadkach występują również zaburzenia koordynacji ruchowej i koncentracji, upośledzenie pamięci krótkotrwałej, suchość w ustach, zmiany w apetycie, zaburzenia snu, a nawet rozdrażnienie i ataki paniki.

Czy przy używaniu medycznej marihuany można mieć zaburzenia koncentracji?

Tak, zaburzenia koncentracji mogą wystąpić jako skutek uboczny stosowania medycznej marihuany, zwłaszcza przy wyższych dawkach THC, co może wpływać na zdolność skupienia uwagi w trakcie wykonywania codziennych czynności.

Źródła:

1. Ivan Urits, Karina Charipova, Kyle Gress, Nathan Li, Amnon A Berger, Elyse M Cornett, Hisham Kassem, Anh L Ngo, Alan D Kaye, Omar Viswanath, Adverse Effects of Recreational and Medical Cannabis, 2021
2. Xingpeng Di, Liyuan Xiang, Menghua Wang, Xin Wei, Association between marijuana use and kidney stone: a cross-sectional study of NHANES 2009 to 2018, 2023
3. Roman Wachowiak, Marian Krawczyński, Barbara Steinborn, Stan aktualny i perspektywa stosowania kannabinoidów („medyczna marihuana”) w terapii dzieci. Przegląd opinii i stanowisk, 2016
4. Artur Owczarek, Paweł Kozaczuk, Bożena Grimling, Bożena Karolewicz, Uwarunkowania stosowania marihuany do celów medycznych w Polsce, 2023